Μια καλή μου φίλη μού ανακοίνωσε πρόσφατα κάτι μεγάλο—αρραβωνιάστηκε. Στα 25 της. Χάρηκα για εκείνη, αλήθεια. Ένιωσα συγκίνηση βλέποντάς την να μπαίνει σ’ ένα τόσο όμορφο κεφάλαιο της ζωής της. Ανυπομονώ να γιορτάσουμε, να τσουγκρίσουμε ποτήρια και να μιλήσουμε για νυφικά και μπομπονιέρες—γιατί αυτή τη στιγμή, τίποτα άλλο δεν μοιάζει πιο σημαντικό.
Αλλά… (πάντα υπάρχει ένα “αλλά”), γύρισα σπίτι εκείνο το βράδυ και σκέφτηκα: «Εγώ; Πού βρίσκομαι στο δικό μου ρομάντζο;» Μήπως έχασα κάποιο βασικό σταθμό; Ή απλώς δεν μπήκα ποτέ στο ίδιο βαγόνι;
Το προηγούμενο βράδυ ήμουν για ποτό με φίλες. Όλες τους σε σχέσεις. Κι εγώ, μόνη, να κρατάω το ποτό μου λες και ήταν σωσίβιο. Οι περισσότεροι κοντινοί μου άνθρωποι είναι σε σοβαρές σχέσεις, με δουλειές που προχωρούν, ή δείχνουν να έχουν εγκατασταθεί άνετα στην ενηλικίωση. Κι εγώ;Και κάπου ανάμεσα στο δεύτερο gin και το τρίτο χαμόγελο προς τον μπάρμαν, ένιωσα πως δεν μου λείπει η “σχέση”, αλλά η αίσθηση του «ανήκω κάπου». Πόσο συχνά το συγχέουμε αυτό;
Και ναι, έστειλα μήνυμα σε ένα πρώην. Όχι γιατί ήθελα να τον ξαναδώ. Απλώς για να θυμηθώ ότι μπορώ να τραβήξω την προσοχή, αν θέλω. Την επόμενη μέρα δεν ένιωσα ενοχές. Απλώς γέλασα — με μένα, με εκείνον, με την ανάγκη μας να νιώθουμε… “κάτι”.
Καλύτερα μόνη, παρά με λάθος άνθρωπο;
Πάντα έλεγα: “Καλύτερα μόνη, παρά με λάθος άνθρωπο.” Δεν με νοιάζει να έχω σχέση απλώς για το status. Θέλω κάτι που να με κάνει να χαμογελάω το πρωί πριν καν ανοίξω τα μάτια. Κάτι που δεν έρχεται από dating apps ή ραντεβού που μοιάζουν με συνεντεύξεις.
Αν είναι να είμαι σε σχέση, θέλω εκείνο το μαγικό κλικ. Τη σπίθα. Το “πώς στο καλό σε βρήκα;”. Και ναι, μπορεί να αργεί. Αλλά όσο περιμένω, τουλάχιστον περνάω καλά.
Ελεύθερη, αλλά όχι χαμένη
Ξέρεις τι λένε: όταν είσαι σε σχέση, ζηλεύεις τους singles. Όταν είσαι single, αναρωτιέσαι τι έχεις πάθει και σου φαίνονται όλα τα ζευγάρια τέλεια. Spoiler alert: κανείς δεν τα έχει όλα λυμένα. Όλοι κάτι παλεύουμε.
Η διαφορά; Εγώ το παλεύω με humor και brunch plans. Δεν είναι η μοναξιά που με βαραίνει. Είναι το βάρος των προσδοκιών. Αλλά σιγά μην με ρίξουν τα “πότε θα παντρευτείς” ή τα βλέμματα στις οικογενειακά τραπέζια. Αν δεν είμαι η νύφη, τουλάχιστον φοράω το καλύτερο outfit ως καλεσμένη.
Στην ώρα μου, με τον δικό μου τρόπο
Στα 25, κάποιοι φτιάχνουν βρεφικά δωμάτια. Εγώ φτιάχνω playlists. Και ξέρεις κάτι; Και τα δύο θέλουν γούστο. Δεν είμαστε πίσω — είμαστε απλώς αλλού. Δεν έχεις αργήσει, αν δεν έχεις βρει το άτομο σου. Δεν έχεις αποτύχει, αν δεν έχεις παντρευτεί. Είσαι απλώς… στη δική σου διαδρομή.
Η κοινωνία λέει “προγραμμάτισε“. Εγώ λέω: ανακάλυψε. Κι αν το τρένο της αγάπης αργεί, δεν πειράζει. χω το δικό μου αμάξι — και δεν φοβάμαι να πάρω τιμόνι και ζωή στα χέρια μου.
Δεν περιμένω τον Ένα. Περιμένω τον Σωστό.
Και μέχρι τότε; Χτίζω μια ζωή που λατρεύω. Μόνη μου. Για μένα. Γιατί το να έχεις κάποιον δεν είναι επίτευγμα. Το να ξέρεις ποια είσαι, είναι.Όταν έρθει εκείνος που μου κάνει την καρδιά να χορεύει χωρίς playlist, θα είμαι έτοιμη. Μέχρι τότε; Χορεύω μόνη μου. Και, μεταξύ μας, μου πάει πολύ.
DISCLAIMER: We endeavour to always credit the correct original source of every image we use. If you think a credit may be incorrect, please contact us at heypeachmag@gmail.com
