Glow Up: Η Διαδρομή προς την Αυτογνωσία και την Αυτοφροντίδα

Το glow up συμβαίνει, όταν (και μόνο όταν) επιλέγουμε τον εαυτό μας. Όχι εγωιστικά, αλλά συνειδητά. Όταν πάνω από το «καλό» των άλλων ανθρώπων και σχέσεων, βάζουμε το δικό μας καλό. Όταν νοητικά ζυγίζουμε καταστάσεις και το ένστικτό μας αρχίζει να τραγουδάει στη δική του γλώσσα, τότε η ισορροπία που ζούμε έχει διαταραχθεί, έχει μετατοπιστεί και πλέον, το μόνο που έχει πραγματικά σημασία είναι η ψυχική μας υγεία. Η επιλογή, λοιπόν, της ακεραιότητας και υγείας του εαυτού μας είναι θέμα προτεραιοτήτων και στάσης ζωής. 

Στη δική μου περίπτωση, το glow up, δεν μου συνέβη, έτσι όπως το είχα φανταστεί. Για την ακρίβεια, δεν μου είχε, καν, περάσει από το μυαλό! Πριν από έναν χρόνο, αν μου έλεγες, ότι, σήμερα, εγώ θα ένιωθα και κατ’ επέκταση θα ήμουν, έτσι όπως νιώθω και είμαι τώρα, θα μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να το πιστέψω και να το αποδεχτώ. Και ακόμη χειρότερα, είμαι σχεδόν βέβαιη, ότι δεν θα ήθελα να μου συμβεί. Δεν θα ήθελα το δικό μου glow up… Και αυτό γιατί ήμουν απίστευτα πιστή και αφοσιωμένη σε ό,τι γνώριζα μέχρι χθες, σε σημείο που να απέρριπτα οτιδήποτε δεν (θα) συμβάδιζε με τα τότε δεδομένα και μάλιστα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το δικό μου glow up δεν χωρούσε. 

Δανείζομαι την χιλιοειπωμένη έκφραση «Λίγο πριν την αυγή, επικρατεί το βαθύτερο σκοτάδι» ή κάπως έτσι τέλος πάντων, για να αποδώσω, ναι μεν ποιοτικά, τη σκοτεινότερη περίοδο που βίωσα, πριν το glow up, η οποία ήταν αυτή του πόνου. Ατόφιος πόνος και κλάμα χωρίς κανέναν έλεγχο. Όλες οι περιπτώσεις πόνου και πένθους δεν είναι οι ίδιες και όλες, σαφώς, απαιτούν τον ανάλογο σεβασμό, αλλά με το χέρι στην καρδιά πιστεύω πως ο πόνος, ως βαθιά ανθρώπινο συναίσθημα, είναι μια πολύ ισχυρή ενέργεια. Ο πόνος μου αποκάλυψε τη ζωτικότητα της ψυχής μου. Τώρα, μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια της τότε ψυχοθεραπεύτριας μου: «Τα συναισθήματά μας είναι ενέργειες και οι ενέργειες μετατρέπονται». Έλεγα και εγώ στον εαυτό μου «να καταφέρω να μετατρέψω αυτό το άσχημο και κακό, σε κάτι όμορφο». Δηλαδή, να δώσω μορφή και να βγάλω το δικό μου νόημα σε οτιδήποτε τραυματικό μου έχει συμβεί. Και το έκανα και προσπαθώ να το κάνω, κάθε μέρα που περνάει και που μεγαλώνω. Συναισθάνομαι τον εαυτό μου λίγο περισσότερο και μου δίνω χρόνο και χώρο να υπάρχω, χωρίς ενοχές και εξηγήσεις. Πλήρως. Έτσι, κάποιες μέρες είναι εύκολες και κάποιες άλλες όχι και τόσο. Και αυτό, τελικά, είναι απόλυτα φυσιολογικό και αποτελεί μέρος της διαδικασίας του glow up. 

Εκτός της πολύτιμης ψυχοθεραπείας, στον δικό μου δρόμο αυτογνωσίας και εν δυνάμει glow up, σημαντικά με έχει βοηθήσει και καθοδηγήσει η ανάγνωση βιβλίων, σχετικού περιεχομένου. Για παράδειγμα, τα βιβλία του Jorge Bucay για μένα είναι κάτι σαν Ευαγγέλιο. Επίσης, δεν θα μπορούσα να παραλείψω Το βιβλίο που θέλεις να διαβάσουν όσοι αγαπάς της Philippa Perry και το Όλα όσα ξέρω για την αγάπη της Dolly Alderton, τα οποία επικεντρώνονται στην αγάπη και στις σχέσεις που αναπτύσσουμε.

Εξίσου σημαντικό ρόλο στο glow up παίζουν οι καθημερινές πρακτικές (ε)αυτοφροντίδας. Δηλαδή, μικρές καθημερινές πρακτικές που μας μαθαίνουν να φροντίζουμε τον εαυτό μας, ώστε να νιώθουμε καλύτερα. Μου αρέσει να κρατάω ένα πρόγραμμα στο οποίο, μεταξύ άλλων, σημειώνω τις pilates, τις συναντήσεις με τους αγαπημένους φίλους, αλλά και τον προσωπικό μου χρόνο για ξεκούραση, τα ταξίδια μου, τον ποιοτικό χρόνο που περνάω με την αδελφή μου (και ας βλέπουμε First Dates) και σαφώς, τη ρουτίνα περιποίησης μου. 

Κλείνοντας, να σημειώσω ότι το glow up είναι μια διαδικασία, που όπως όλα όσα αξίζουν, σε αυτή τη ζωή, θέλει υπομονή και επιμονή. Δεν θα ολοκληρωθεί εν μια νυκτί και ούτε θα προκύψει από μόνο του, μαγικά. Συχνά, συμβαίνει, ώστε ο μόνος τρόπος για να εξελιχθούμε και να λάμψουμε (μια και για πάντα) είναι, πρώτα, να ξεβολευτούμε από συγκεκριμένες συνθήκες. Κάθε τι στη ζωή μας είναι θέμα επιλογών και εγώ, σε κάθε περίπτωση, (θα) επιλέγω εμένα.