Η Περίπλοκη Σχέση Μητέρας Και Κόρης: Μπορούμε Πραγματικά να Συνεννοηθούμε Ποτέ;
Αν οι σχέσεις ήταν ταινίες, αυτή ανάμεσα στη μητέρα και την κόρη θα ήταν κάτι μεταξύ "Όσα παίρνει ο άνεμος" και "Mean Girls". Επική, γεμάτη συναίσθημα, αλλά και με δόσεις από το κλασικό "You can't sit with us". Κανείς δεν ξέρει να πατά τα κουμπιά σου καλύτερα από τη γυναίκα που σου έδωσε ζωή – ίσως γιατί τα εγκατέστησε η ίδια.
•
Όνειρα μεγαλώνοντας: Lorelai και Rory (ή Emily)
Όταν μεγαλώνεις, μπορεί να φαντάζεσαι τη σχέση σου με τη μητέρα σου σαν ένα αχώριστο δίδυμο – λίγο Lorelai και Rory Gilmore, λίγο ντετέκτιβ σε crime series. Στο μυαλό σου, θα μοιράζεστε αστεία που μόνο εσείς καταλαβαίνετε, θα τελειώνετε η μία τις φράσεις της άλλης και θα πίνετε καφέ χαλαρές.
Αλλά η ζωή, όπως πάντα, έχει τις δικές της ανατροπές και συχνά μοιάζει πιο πολύ με Lorelai και Emily: παθητικο-επιθετικές ατάκες στο τραπέζι, λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ αλλά ζυγίζουν περισσότερο από αυτές που ακούστηκαν, και η αιώνια απορία: "Γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε;"
Η σχέση μητέρας-κόρης είναι ένα όμορφο χάος. Πολύπλοκη, εξαντλητική, αλλά γεμάτη δυνατότητες. Κάπου μέσα σε αυτό το χάος κρύβεται μια ευκαιρία για εξέλιξη, κατανόηση, και – αν είσαι τυχερή – μια αγάπη τόσο βαθιά που υπερβαίνει τον θόρυβο.
Όταν το "τέλειο" δεν είναι στο σενάριο
Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν υπάρχει τέλεια σχέση μητέρας-κόρης. Ακόμα και η Lorelai και η Rory, με τα πειράγματα και τις νυχτερινές βόλτες για καφέ, είχαν στιγμές που η κατάσταση ξέφευγε χειρότερα από την Emily Gilmore σε casual Friday δείπνο.
Η αλήθεια είναι πως η σχέση αυτή στηρίζεται σε έναν συνδυασμό αγάπης και προσδοκιών που καμιά άλλη σχέση δεν πλησιάζει. Η μητέρα συχνά βλέπει την κόρη ως προέκταση του εαυτού της, ενώ η κόρη τη μητέρα ως μια αντανάκλαση του τι μπορεί να γίνει. Όταν αυτές οι οπτικές συγκρούονται, είναι σαν να πετάς βενζίνη στη φωτιά.
Όμως η πραγματικότητα είναι ότι περιμένουμε την τελειότητα από μια σχέση που βασίζεται σε δύο πολύ ατελείς ανθρώπους. Και μαντέψτε: είστε κι οι δύο άνθρωποι, ακόμα κι αν η μαμά σου προσπαθεί να σε πείσει για το αντίθετο.
Διασχίζοντας το ναρκοπέδιο
Τι κάνεις λοιπόν όταν η σχέση σας μοιάζει λιγότερο με Hallmark ταινία και περισσότερο με HBO δράμα; Αρχίζεις ξαναγράφοντας το σενάριο – και πίστεψέ με, δεν είναι εύκολο.
Πρώτα απ' όλα, θέτεις όρια. Ευγενικά αλλά σταθερά, σαν τις κόκκινες κορδέλες έξω από ένα exclusive club. "Μαμά, σ' αγαπώ, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω τώρα για την ερωτική μου ζωή/καριέρα/ντύσιμο".
Έπειτα, μαθαίνεις να αποκωδικοποιείς τις παρατηρήσεις της. Κάποιες φορές το "Κάνεις λάθος" σημαίνει στην πραγματικότητα "Φοβάμαι για σένα γιατί σ' αγαπώ." Δεν πρόκειται να την αποκλείσεις, αλλά να προστατέψεις τη δική σου ηρεμία αφήνοντας παράλληλα την πόρτα ανοιχτή.
Και ίσως, το πιο σημαντικό, αφήνεις πίσω σου τη φαντασίωση της τελειότητας. Δεν είναι κάθε μητέρα και κόρη Lorelai και Rory. Μερικές φορές, είστε Lorelai και Emily – γεμάτες εντάσεις, ελαττωματικές, αλλά πάντα παρούσες η μία για την άλλη.
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που θέλουν οι περισσότερες μητέρες και κόρες είναι το ίδιο: να νιώσουν κατανοητές, αγαπημένες και σεβαστές. Το δύσκολο κομμάτι είναι να το δώσουν η μία στην άλλη χωρίς να χάσουν τον εαυτό τους.
Ίσως να μη ζήσεις ποτέ την ανέμελη οικειότητα μιας Lorelai και Rory, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η δική σας ιστορία είναι τραγωδία. Είναι περισσότερο ένα μυθιστόρημα σε εξέλιξη – γεμάτο πολύπλοκους χαρακτήρες, αναπάντεχες ανατροπές και στιγμές που σε κάνουν να γελάς δυνατά.
Γιατί, παρά τα δράματα, υπάρχει μια αγάπη ανάμεσα στις μητέρες και τις κόρες που δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο. Είναι στον τρόπο που σου λέει να στείλεις μήνυμα όταν φτάσεις σπίτι, ακόμα κι όταν είναι θυμωμένη μαζί σου. Ή στον τρόπο που την καλείς για συμβουλές, παρόλο που ξέρεις ότι θα πει "Στα 'λεγα εγώ".
Είναι ακατάστατη, είναι όμορφη, και είναι μοναδικά δική σας.
Οπότε, ας πιούμε στην υγειά των μαμάδων και των κορών απανταχού: ας συγχωρούμε, ας μεγαλώνουμε, και – τουλάχιστον – ας μάθουμε να πλοηγούμαστε στις οικογενειακές συνομιλίες χωρίς να προκαλούμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί ενώ η τελειότητα μπορεί να είναι μακριά, η σύνδεση αξίζει πάντα την προσπάθεια.
Comentarios