Skip to content 
Λένε πως τα social media σκότωσαν την αγάπη. Μα η αλήθεια είναι πιο σκληρή – και πιο όμορφη: εμείς την πληγώσαμε. Εμείς ξεχάσαμε να μείνουμε, να περιμένουμε, να χτίσουμε. Και ίσως να μην είμαστε ακόμη έτοιμοι να το παραδεχτούμε.
Αν, όμως, έχεις τη διάθεση να κοιτάξεις πιο βαθιά, τότε αυτό το άρθρο είναι για σένα.
Περισσότερες επιλογές, λιγότερη δέσμευση
Στην εποχή του scroll και του swipe, οι επιλογές μοιάζουν αμέτρητες. Ένα like μπορεί να είναι η αρχή, κι ένα seen το τέλος. Μια διαφωνία, ένας καβγάς, μια στιγμή που δεν μας «βολεύει»… και ήδη αναζητάμε τον επόμενο.
Σχέσεις που κάποτε ήθελαν χρόνο και υπομονή, τώρα δοκιμάζονται σε δευτερόλεπτα. Η αγάπη καταντάει να μοιάζει με περιεχόμενο: καταναλώνεται, ξεχνιέται, αντικαθίσταται.
Ο μύθος της «άνευ όρων» αγάπης
Μάθαμε να πιστεύουμε ότι η αγάπη πρέπει να είναι χωρίς όρους. Μα αυτό ισχύει μόνο ανάμεσα σε γονιό και παιδί. Στις σχέσεις ενηλίκων, η αγάπη είναι επιλογή. Θα κάνεις λάθη, θα πληγώσεις, θα απογοητεύσεις. Κι εκεί φαίνεται το αληθινό της πρόσωπο: κάποιος να μείνει, όχι γιατί «πρέπει», αλλά γιατί θέλει.
Η αγάπη δεν είναι δεδομένη είναι κάτι που κερδίζεται ξανά και ξανά.
Η αγάπη δεν είναι πάντα εύκολη
Ο μύθος ότι η σωστή αγάπη είναι πάντα «εύκολη» είναι ίσως η μεγαλύτερη παγίδα. Κάθε άνθρωπος κουβαλάει ιστορίες, πληγές και φόβους. Η αγάπη είναι φως, αλλά το φως χρειάζεται δουλειά για να κρατηθεί ζωντανό.
Δεν είναι οι καβγάδες που σκοτώνουν μια σχέση. Είναι η εγκατάλειψη, η στιγμή που σταματάς να θυμάσαι τι χτίσατε και τι μπορείτε ακόμα να χτίσετε.
Αγάπη: όχι μόνο συναίσθημα, αλλά πράξεις
Οι πεταλούδες στο στομάχι είναι όμορφες, μα δεν κρατούν για πάντα. Η αγάπη δεν είναι απλά ένα συναίσθημα· είναι καθημερινές πράξεις. Είναι το «μένω» όταν θα μπορούσα να φύγω. Το «σε ακούω» όταν θα μπορούσα να υψώσω φωνή. Το «σε φροντίζω» ακόμη κι όταν η μέρα μου είναι βαριά.
Και το πιο δύσκολο: να μάθεις να αγαπάς τον άλλον με τον τρόπο που εκείνος καταλαβαίνει την αγάπη, όχι μόνο με τον δικό σου.
«Θα έπρεπε να το ξέρει ήδη»;
Πόσες φορές το έχουμε σκεφτεί; Όμως, κανείς δεν γεννιέται γνωρίζοντας πώς να αγαπά. Όλοι μας μεγαλώσαμε με διαφορετικά παραδείγματα αγάπης. Κάποιος με τρυφερότητα, άλλος με σιωπή, άλλος με αυστηρότητα.
Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται διάλογος. Όχι μόνο επικοινωνία, αλλά κατανόηση. Γιατί τα λόγια χωρίς κατανόηση είναι άδεια.
«Αν ήθελε, θα το έκανε» – Είναι πάντα έτσι;
Ακούμε συχνά αυτή τη φράση σαν να είναι απόλυτη αλήθεια. Όμως η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Μερικές φορές, ακόμα κι αν θέλει, δεν μπορεί. Ίσως δεν ξέρει πώς να το εκφράσει. Ίσως η επικοινωνία δεν είναι αρκετή για να μεταφέρει το μήνυμα. Ίσως οι φόβοι και οι ανασφάλειες μπλοκάρουν τις πράξεις. Η αγάπη θέλει βούληση, αλλά και γέφυρες για να φτάσει στον άλλον.
«Σου αξίζει κάποιος που θα σε κάνει χαρούμενο/η καθημερινά»
Ακούγεται όμορφο, σχεδόν παραμυθένιο. Όμως είναι και παγίδα. Κανείς δεν είναι εδώ για να σε σώσει ή να σηκώνει καθημερινά το βάρος της ευτυχίας σου. Μια υγιής σχέση χτίζεται από δύο ανθρώπους που στέκονται δίπλα δίπλα, όχι ο ένας πάνω στον άλλον. Ο σύντροφός σου μπορεί να συμβάλει στη χαρά σου, αλλά δεν μπορεί να είναι η αποκλειστική πηγή της. Αυτό είναι ευθύνη δική σου.
«Αν έχεις δεύτερες σκέψεις, τότε δεν είναι ο ένας/μια»
Κι όμως, οι δεύτερες σκέψεις δεν είναι πάντα σημάδι λάθους. Συχνά εμφανίζονται όταν η σχέση βαθαίνει, όταν τα συναισθήματα δυναμώνουν. Η αληθινή ένωση δεν είναι μόνο ρομαντισμός· φέρνει και ανασφάλειες, καθρεφτίζει πληγές, σε αναγκάζει να δεις τι χρειάζεται να θεραπεύσεις μέσα σου. Οι δεύτερες σκέψεις μπορεί να είναι το κάλεσμα για προσωπική εξέλιξη, όχι απόδειξη αποτυχίας.
«Δεν χρειάζεται να αλλάξεις για κανέναν»
Η αλήθεια; Χρειάζεται να αλλάξεις. Όχι επειδή είσαι λάθος, αλλά επειδή θες να μεγαλώσεις – πρώτα για σένα, μετά για τη σχέση. Η ωριμότητα κρύβεται στην ικανότητα να αναγνωρίζεις τα δικά σου εμπόδια, τις άμυνες και τις πληγές που σε κρατούν μακριά από την αληθινή αγάπη. Η αλλαγή δεν σημαίνει προδοσία του εαυτού· σημαίνει εξέλιξη.
Social media killed romance?
Όχι. Εμείς το κάναμε.
Με το να κρυβόμαστε πίσω από εικόνες.
Με το να σεξουαλικοποιούμε τους εαυτούς μας.
Με το να βυθιζόμαστε σε μικρές, ανούσιες συζητήσεις αντί να τολμάμε βαθιές.
Με το να θάβουμε τα συναισθήματά μας από φόβο.
Η αγάπη δεν πέθανε.
Απλώς φοβόμαστε να τη ζήσουμε.
Η αλήθεια είναι πως η αγάπη δεν είναι θύμα των social media. Η αγάπη είναι θύμα της δικής μας βιασύνης, της δικής μας αδυναμίας να σταθούμε, να αντέξουμε, να επιλέξουμε. Κι ίσως, τελικά, το μεγαλύτερο ερώτημα να μην είναι αν υπάρχει αγάπη, αλλά αν έχουμε το θάρρος να τη ζήσουμε.
DISCLAIMER: We endeavour to always credit the correct original source of every image we use. If you think a credit may be incorrect, please contact us at heypeachmag@gmail.com
